Pseudo-događaji su inscenirani, svrsishodno kreirani
događaji koji imaju medijsku atraktivnost radi obezbjeđenja publiciteta. Pseudo-događaji
se takođe kreiraju i za onu ciljnu javnost kojoj se organizacija obraća u
internoj komunikaciji, kao što su npr. investitori, zaposleni, bivši zaposleni,
članovi njihovih porodica, poslovni partneri,
predstavnici lokalne zajednice...
Među najčešće korištenim pseudo-događajima je konferencija
za novinare. U ovu kategoriju spadaju svi događaji čiji sadržaj ima vrijednost
vijesti: dani otvorenih vrata, konferencije, sajmovi, prijemi, razne proslave
(jubileji, smotre, turniri), sponzorstva i slično. Ove događaje karakteriše
brižljivo planiranje, odnosno svako odsustvo spontanosti u njihovom nastanku.
Pseudo-događaji su uglavnom zanimljivi i atraktivni, imaju informativnu
vrijednost za ciljnu javnost i njihovo kreiranje se plaća.
Prvi pseudo- događaj, smatra se, bio je intervju. U
nedostatku svježih, pravih vijesti još 1719. u povodu smrti poznatog gusara Crne
Ptice u bostonskom News-Letteru
objavljena je vrsta intervjua s kapetanom broda. No, prvim pravim intervjuom s
relevantnom javnom osobom o pitanjima od javne važnosti smatra se tekst novinara Horacea
Greeleya objavljen 20. avgusta 1859. u listu New York Tribune koji je u Salt Lake Cityju intervjuirao Brighama
Younga. U to vrijeme taj se žanr smatrao pseudo-događajem i nije vrednovan kao
uzoran medijski sadržaj. (Valić Nedeljković, 2007)
Svaka organizacija koja drži do sebe nastoji da privuče pažnju
javnosti organizujući određene pseudo- događaje, a sve radi kreiranja poželjnog
imidža. Stoga je veoma bitno da organizacija uspostavi i razvija odnose s
medijima, kao posrednicima između nje i ciljne javnosti, ali i medijima kao
svojim stejkolderima.
Kao što znamo, područje rada odnosa s medijima je
publicitet. Odnosi s javnošću organizacije poruke posredstvom medija
komuniciraju besplatno, te se, stoga, moraju izboriti za vlastiti medijski
prostor. Sadržaj poruke OSJ mora biti kvalitetan, odnosno poruka mora biti
precizna, konkretna, argumentovana i vrijedna objavljivanja. Mada se radi o
metodi nekontrolisanog medijskog plasiranja poruke, događaj o kojem komunicira
poruka mora biti brižljivo isplaniran. Ovo prvenstveno stoga da bi mediji bili
zainteresovani za događaj i informaciju o njemu plasirali kao vijest.
Dakle, uloga odnosa s medijima u organizaciji i jeste
kreiranje medijski atraktivnih događaja radi stvaranje željenog imidža i
komunikacije sa ciljnim javnostima. Prema tome, odnosi s javnošću, grubo
rečeno, ne bi ni imali svoju svrhu bez stalnog nastojanja da se pažnja javnosti
skrene na organizaciju. U prilog tome ide i činjenica da su se OSJ razvili iz
medijske agenture.
Uloga prvih medijskih agenata bila je stvaranje priča o
njihovim klijentima koje su objavljivane u štampi kako bi bio stvoren poželjan
imidž. Mada je taj vid stvaranja publiciteta bio izvrstan dodatak šou biznisu,
on je „doživio svoj zenit u svjetskoj promidžbi današnjih profesionalnih
sportova.“ (Cutlip, Center i Broom, 2003)
U svakom slučaju, svaki događaj koji doprinosi željenom
imidžu pa bio on stvaran ili insceniran, u odnosima s javnošću je opravdan.
Jer, vratimo li se na početak priče, uloga OSJ u organizaciji i jeste upravo
to: korištenje svih komunikativnih i kreativnih metoda kako bi se zadobila
pažnja javnosti. Pseudo-događaji ne samo da su idealna prilika za to, nego se
medijska strategija organizacije temelji upravo na njima.
Nema komentara:
Objavi komentar